(advertentie)

Voor een grammetje eersteklas hasj lopen we hier op de CNNBS redactie onmiddellijk warm. Alleen kunnen de meeste mensen pas achteraf zeggen of hun hasj inderdaad zo goed was, want aan het uiterlijk kun je de kwaliteit van hasj maar moeilijk bepalen. Een simpele hasj-test biedt dan uitkomst.

Een doorgewinterde cannabisliefhebber kan aan de hand van het uiterlijk en de geur van een topje wiet wel een redelijke inschatting maken van de kwaliteit ervan. Bij hasj is het helaas niet zo gemakkelijk te zien. Veel hasj-soorten komen ook nog eens uit het buitenland en dus is er over de omstandigheden waaronder het gemaakt is vaak bar weinig bekend. Er zijn gelukkig wel zaken waarop je kunt letten om de kwaliteit van hasj te checken.

Wat is hasj?

Als je een stuk hasj gaat beoordelen, is het wel zo handig wanneer je ook weet wat hasj eigenlijk is, en hoe het gemaakt wordt. Allereerst moet je weten dat er verschillende soorten hasj zijn die er ook totaal verschillend uit kunnen zien. Desondanks is het basisproduct altijd hetzelfde, namelijk de hars (trichomen) die op wiettoppen groeit. De productiemethode bepaalt om welke soort hasj het gaat. De vier verschillende soorten hasj zijn droog gezeefde hasj, handgewreven hasj (charas), ice-o-lator hasj en concentraten.

• Droog gezeefde en geperste hasj
• Charas, of handgewreven hasj
• Ice-o-lator of droogijs hasj
• Concentraten, hasj gemaakt met behulp van oplosmiddelen

4 hasjvormen in vogelvlucht

De vier verschillende soorten hasj hebben allemaal een verschillend uiterlijk en andere structuur. Droog gezeefde en geperste hasj is de meest traditionele vorm. Het kan vrij hard zijn of juist gemakkelijk uit elkaar vallen, en heeft een lichtbruine of gele kleur wanneer het weinig geperst is en wordt harder en donkerder naarmate het langer en onder meer druk geperst is. Wanneer het erg groen is betekent het dat er veel plantmateriaal in zit, en is de kwaliteit meestal niet erg goed. Het wordt gemaakt van gedroogde wiettoppen die (meestal met de hand) gezeefd worden waardoor de harskliertjes of trichomen gescheiden worden van de test van de plant, en later tot blokken hasj geperst worden.

Charas, of handgewreven hasj wordt ook op een traditionele manier gemaakt. Verse wiettoppen worden hiervoor tussen de handen gewreven waardoor er een donkere, bijna zwarte kleverige laag hasj aan de handen blijft plakken. Charas is hierdoor vaak zacht en kneedbaar.

Ice-o-lator hasj is ook kneedbaar en wordt gemaakt met behulp van ijswater. Het kan gemaakt zijn van zowel verse, als gedroogde toppen. Door de koude temperatuur van het ijswater bevriezen de trichomen waardoor ze gemakkelijker afbreken. Een zak met een zeef, ook wel bubble bag genoemd scheidt de trichomen vervolgens van het plantmateriaal. Er zijn bubble bags met verschillende maaswijdtes, gemeten in microns. Hierdoor kunnen trichomen van hetzelfde minuscule formaat bij elkaar verzameld worden, om verschillende kwaliteiten hasj te maken. Ice-o-lator lijkt wellicht een beetje op charas maar is vele malen schoner en vaak ook sterker omdat het vaak van betere kwaliteit wiet wordt gemaakt.

Tenslotte zijn er de concentraten. Concentraten zijn in feite ook gewoon hasj, alleen worden deze doorgaans gemaakt met behulp van oplosmiddelen. De oplosmiddelen kunnen verschillen en dienen op professionele wijze uit het concentraat te worden gehaald. Het is bij concentraten bijna niet te beoordelen of dat goed is gebeurd, en de kwaliteit ervan hangt daardoor sterk af van de maker.

Dure en professionele apparatuur zoals vacuümovens zijn nodig om de schoonste concentraten te maken. Concentraten komen in drie vormen: olieachtige stroop, als een soort was of als een heldere kneedbare vorm. Concentraten hebben een goudgele kleur en kunnen helder of troebel zijn.

Rosin

Er is ook nog zogenaamde rosin, een concentraat welke zonder gebruik van oplosmiddelen, zelf thuis gemaakt kan worden. De manier om rosin te maken is door wiettoppen onder hitte en hoge druk te pletten, zodat de hars smelt en uit de top vloeit. Rosin is daarmee wellicht de veiligste vorm van concentraat, zowel voor de maker als voor de genieter ervan. Er komen geen oplosmiddelen aan te pas en het kan veilig gemaakt worden met behulp van een stijltang of speciale rosin-pers.

Kwaliteit controleren

Zoals gezegd valt het bij concentraten bijna niet te beoordelen wat de kwaliteit ervan is. Daarom beperken we ons hier tot het beoordelen van de traditionele hasjsoorten en ice-o-lator. Als je graag veilig van concentraat wil genieten, kun je wellicht het beste zelf eens een kleine hoeveelheid rosin proberen te maken.

Om de kwaliteit te testen ga je om te beginnen af op de geur van de hasj. Goede hasj ruikt kruidig en mild maar zeker niet muf. Wanneer hasj muf ruikt duidt dit meestal op de aanwezigheid van schimmels. Dit kan gebeuren doordat de hasj niet goed gedroogd is en komt vaker voor bij charas en ice-o-lator. Het spreekt voor zich dat je muf ruikende hasj beter niet kunt roken. Ook kan hasj de geur van plastic hebben; dit kan duiden op verontreinigingen. Laat hasj met een plastic-geur daarom ook liever voor wat het is!

Droog gezeefde hasj zoals maroc en Libanese hasj, wordt zacht wanneer je het verwarmt met een vlammetje. Wanneer je het open breekt moet het een lichte bruine kleur hebben, ook wanneer het aan de buitenkant erg donker is en hard aanvoelt. Charas of ice-o-lator heeft als het goed is een glad oppervlak en is meestal plakkerig maar let op wanneer het te zacht is, zelfs als het erg koud is. Dat kan namelijk duiden op toegevoegde oliën om het gewicht te verzwaren.

Bubbeltest

Wanneer ice-o-lator of charas goed ruikt en een mooie structuur en kleur heeft, kun je overgaan tot de bubbeltest. Dit is een vrij eenvoudige manier om te kijken of de kwaliteit puur is. Knijp een klein stukje hasj (ongeveer ter grootte van de kop van een lucifer) en steek dit aan met een aansteker. Als het makkelijk brandt en daarbij ook nog eens bubbelt, dan heb je heb je waarschijnlijk iets goeds in handen. Goede hasj vat ook zeer snel vlam, en als dit gebeurt moet het een heldere vlam geven. De rook die ervan afkomt moet wit tot blauwgrijs zijn en kruidig wierook-achtig ruiken, en zeker niet als de rook van rubber of plastic. Is de hasj hierna echter zwart, dan kan dit duiden op verontreinigingen, je zou een mooie witte as moeten zien na het verbranden.

Ice-o-lator of charas die bij de bubbeltest niet bubbelt, is ofwel van een slechte kwaliteit, ofwel hij bevat verontreinigingen. Let ook op als de hasj overmatig veel bubbelt, in combinatie met een te zachte structuur kan dit duiden op toegevoegde oliën. De hasj heeft dan ook vaak een vettig uiterlijk en een plastic-geur wanneer hij verbrandt.

Bronnen: Sensi Seeds blog, Smokers Guide

(advertentie)